изстинало

Речник на българския език

1. изстинало — ср. р.

изстинало е производна форма на изстинал (ср. р.).

2. изстинало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

изстинало е производна форма на изстина (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. изстинало — мин. деят. св. прич. ср. р.

изстинало е производна форма на изстина (мин. деят. св. прич. ср. р.).