заобикалка

Речник на българския език

заобика̀лка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. заобика̀лки, ж. Говоря със заобикалки. Не поставям пряко въпроса, намеквам, увъртам.

Грешни изписвания (15)

  • заобекалка
  • заобекалкъ
  • заобикалкъ
  • заубекалка
  • заубекалкъ
  • заубикалка
  • заубикалкъ
  • зъобекалка
  • зъобекалкъ
  • зъобикалка
  • зъобикалкъ
  • зъубекалка
  • зъубекалкъ
  • зъубикалка
  • зъубикалкъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. за-о-би-кал-ка
членувано за-о-би-кал-ка-та
мн.ч. за-о-би-кал-ки
членувано за-о-би-кал-ки-те
звателна форма