добросърдечие

Речник на българския език

добросърдѐчие съществително име, среден род (тип 72) редактиране

Значение

ср., само ед. Добросърдечност, добродушие.

Грешни изписвания (7)

  • добросардечие
  • добрусардечие
  • добрусърдечие
  • дубросардечие
  • дубросърдечие
  • дубрусардечие
  • дубрусърдечие

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. доб-ро-сър-де-чие
членувано доб-ро-сър-де-чи-е-то
мн.ч. доб-ро-сър-де-чия
членувано доб-ро-сър-де-чи-я-та