било угодничило

Речник на българския език

1. било угодничило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било угодничило е производна форма на угоднича (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).