било съм упоило

Речник на българския език

1. било съм упоило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

било съм упоило е производна форма на упоя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).