било съм самообвинило

Речник на българския език

1. било съм самообвинило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

било съм самообвинило е производна форма на самообвиня (преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).