било лочило

Речник на българския език

1. било лочило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било лочило е производна форма на лоча (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).