апострофирала

Речник на българския език

1. апострофирала — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

апострофирала е производна форма на апострофирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

2. апострофирала — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

апострофирала е производна форма на апострофирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

3. апострофирала — мин. деят. св. прич. ж. р.

апострофирала е производна форма на апострофирам (мин. деят. св. прич. ж. р.).

4. апострофирала — мин. деят. несв. прич. ж. р.

апострофирала е производна форма на апострофирам (мин. деят. несв. прич. ж. р.).