ПОБРАТИМЕН

Речник на българския език

1. побратимен прилагателно име (тип 76) редактиране

Значение

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. поб-ра-ти-мен
непълен член поб-ра-ти-ме-ния
пълен член поб-ра-ти-ме-ни-ят
ж. р. поб-ра-ти-ме-на
членувано поб-ра-ти-ме-на-та
ср. р. поб-ра-ти-ме-но
членувано поб-ра-ти-ме-но-то
мн. ч. поб-ра-ти-ме-ни
членувано поб-ра-ти-ме-ни-те

2. побратимен — мин. страд. прич. м. р.

побратимен е производна форма на побратимя се (мин. страд. прич. м. р.).