ОРДИНАТОР

Речник на българския език

ордина̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

мн. ордина̀тори, м. Лекар, който практикува в болница или клиника, като завежда отделение.

Грешни изписвания (7)

  • орденатор
  • орденатур
  • ординатур
  • урденатор
  • урденатур
  • урдинатор
  • урдинатур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ор-ди-на-тор
непълен член ор-ди-на-то-ра
пълен член ор-ди-на-то-рът
мн.ч. ор-ди-на-то-ри
членувано ор-ди-на-то-ри-те
бройна форма ор-ди-на-то-ра
звателна форма