ОРГАНИЗАТОРКА

Речник на българския език

организа̀торка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. организа̀торки, ж. Жена организатор.

Грешни изписвания (31)

  • органезаторка
  • органезаторкъ
  • органезатурка
  • органезатуркъ
  • организаторкъ
  • организатурка
  • организатуркъ
  • оргънезаторка
  • оргънезаторкъ
  • оргънезатурка
  • оргънезатуркъ
  • оргънизаторка
  • оргънизаторкъ
  • оргънизатурка
  • оргънизатуркъ
  • урганезаторка
  • урганезаторкъ
  • урганезатурка
  • урганезатуркъ
  • урганизаторка
  • урганизаторкъ
  • урганизатурка
  • урганизатуркъ
  • ургънезаторка
  • ургънезаторкъ
  • ургънезатурка
  • ургънезатуркъ
  • ургънизаторка
  • ургънизаторкъ
  • ургънизатурка
  • ургънизатуркъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ор-га-ни-за-тор-ка
членувано ор-га-ни-за-тор-ка-та
мн.ч. ор-га-ни-за-тор-ки
членувано ор-га-ни-за-тор-ки-те
звателна форма