ОГРАМОТЯВАНЕ

Речник на българския език

ограмотя̀ване съществително име, среден род (тип 71) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • ограмотявъне
  • ограмутяване
  • ограмутявъне
  • огръмотяване
  • огръмотявъне
  • огръмутяване
  • огръмутявъне
  • уграмотяване
  • уграмотявъне
  • уграмутяване
  • уграмутявъне
  • угръмотяване
  • угръмотявъне
  • угръмутяване
  • угръмутявъне

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ог-ра-мо-тя-ва-не
членувано ог-ра-мо-тя-ва-не-то
мн.ч. ог-ра-мо-тя-ва-ния
членувано ог-ра-мо-тя-ва-ни-я-та