НАТУРФИЛОСОФ

Речник на българския език

нату̀рфилосо̀ф съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

мн. нату̀рфилосо̀фи, м. Последовател на натурфилософията.

Грешни изписвания (7)

  • натурфелософ
  • натурфелусоф
  • натурфилусоф
  • нътурфелософ
  • нътурфелусоф
  • нътурфилософ
  • нътурфилусоф

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. на-тур-фи-ло-соф
непълен член на-тур-фи-ло-со-фа
пълен член на-тур-фи-ло-со-фът
мн.ч. на-тур-фи-ло-со-фи
членувано на-тур-фи-ло-со-фи-те
бройна форма на-тур-фи-ло-со-фа
звателна форма