ДЕПИЛАТОР

Речник на българския език

депила̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

мн. депила̀тори, (два) депила̀тора, м. Средство за депилация.

Грешни изписвания (7)

  • депелатор
  • депелатур
  • депилатур
  • дипелатор
  • дипелатур
  • дипилатор
  • дипилатур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. де-пи-ла-тор
непълен член де-пи-ла-то-ра
пълен член де-пи-ла-то-рът
мн.ч. де-пи-ла-то-ри
членувано де-пи-ла-то-ри-те
бройна форма де-пи-ла-то-ра
звателна форма