ДЕЗИНТЕГРАТОР

Речник на българския език

дезинтегра̀тор съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • дезентегратор
  • дезентегратур
  • дезентигратор
  • дезентигратур
  • дезинтегратур
  • дезинтигратор
  • дезинтигратур
  • дизентегратор
  • дизентегратур
  • дизентигратор
  • дизентигратур
  • дизинтегратор
  • дизинтегратур
  • дизинтигратор
  • дизинтигратур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. де-зин-тег-ра-тор
непълен член де-зин-тег-ра-то-ра
пълен член де-зин-тег-ра-то-рът
мн.ч. де-зин-тег-ра-то-ри
членувано де-зин-тег-ра-то-ри-те
бройна форма де-зин-тег-ра-то-ра
звателна форма