четириъгълник

Речник на българския език

четириъ̀гълник съществително име, мъжки род (тип 14) редактиране

Значение

мн. четириъ̀гълници, (два) четириъ̀гълника, м. Геометрична фигура, която има четири ъгъла.

Грешни изписвания (31)

  • четереъгалнек
  • четереъгалник
  • четереъгълнек
  • четереъгълник
  • четериъгалнек
  • четериъгалник
  • четериъгълнек
  • четериъгълник
  • четиреъгалнек
  • четиреъгалник
  • четиреъгълнек
  • четиреъгълник
  • четириъгалнек
  • четириъгалник
  • четириъгълнек
  • читереъгалнек
  • читереъгалник
  • читереъгълнек
  • читереъгълник
  • читериъгалнек
  • читериъгалник
  • читериъгълнек
  • читериъгълник
  • читиреъгалнек
  • читиреъгалник
  • читиреъгълнек
  • читиреъгълник
  • читириъгалнек
  • читириъгалник
  • читириъгълнек
  • читириъгълник

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. че-ти-ри-ъ-гъл-ник
непълен член че-ти-ри-ъ-гъл-ни-ка
пълен член че-ти-ри-ъ-гъл-ни-кът
мн.ч. че-ти-ри-ъ-гъл-ни-ци
членувано че-ти-ри-ъ-гъл-ни-ци-те
бройна форма че-ти-ри-ъ-гъл-ни-ка
звателна форма