ферментация

Речник на българския език

фермента̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

мн. фермента̀ции, ж.
1. Спец. Химически процес на разлагане на органичните вещества под влияние на ферменти.
2. Процес на кипене на плодовия сок и преминаването му в алкохол.
прил. ферментацио̀нен, ферментацио̀нна, ферментацио̀нно, мн. ферментацио̀нни.

Грешни изписвания (23)

  • ферментацеа
  • ферментацеъ
  • ферментацея
  • ферментациа
  • ферментациъ
  • ферминтацеа
  • ферминтацеъ
  • ферминтацея
  • ферминтациа
  • ферминтациъ
  • ферминтация
  • фирментацеа
  • фирментацеъ
  • фирментацея
  • фирментациа
  • фирментациъ
  • фирментация
  • фирминтацеа
  • фирминтацеъ
  • фирминтацея
  • фирминтациа
  • фирминтациъ
  • фирминтация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. фер-мен-та-ция
членувано фер-мен-та-ци-я-та
мн.ч. фер-мен-та-ции
членувано фер-мен-та-ци-и-те
звателна форма