сантиментализъм

Речник на българския език

сантименталѝзъм съществително име, мъжки род (тип 11) редактиране

Значение

м., само ед.
1. Спец. В литературата — направление, зародено през ХVIII в. в Англия и Франция, което утвърждава чувствата над разума и идеализира човека.
2. Сантименталност.

Грешни изписвания (31)

  • сантементализам
  • сантементализъм
  • сантементълизам
  • сантементълизъм
  • сантеминтализам
  • сантеминтализъм
  • сантеминтълизам
  • сантеминтълизъм
  • сантиментализам
  • сантиментълизам
  • сантиментълизъм
  • сантиминтализам
  • сантиминтализъм
  • сантиминтълизам
  • сантиминтълизъм
  • сънтементализам
  • сънтементализъм
  • сънтементълизам
  • сънтементълизъм
  • сънтеминтализам
  • сънтеминтализъм
  • сънтеминтълизам
  • сънтеминтълизъм
  • сънтиментализам
  • сънтиментализъм
  • сънтиментълизам
  • сънтиментълизъм
  • сънтиминтализам
  • сънтиминтализъм
  • сънтиминтълизам
  • сънтиминтълизъм

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. сан-ти-мен-та-ли-зъм
непълен член сан-ти-мен-та-лиз-ма
пълен член сан-ти-мен-та-лиз-мът
мн.ч. сан-ти-мен-та-лиз-ми
членувано сан-ти-мен-та-лиз-ми-те
бройна форма сан-ти-мен-та-ли-зъ-ма
звателна форма