разтрогваемост

Речник на българския език

разтрогва̀емост съществително име, женски род (тип 49) редактиране

Значение

Грешни изписвания (31)

  • разтрогваемуст
  • разтрогваимост
  • разтрогваимуст
  • разтругваемост
  • разтругваемуст
  • разтругваимост
  • разтругваимуст
  • ръзтрогваемост
  • ръзтрогваемуст
  • ръзтрогваимост
  • ръзтрогваимуст
  • ръзтругваемост
  • ръзтругваемуст
  • ръзтругваимост
  • ръзтругваимуст
  • разтрогваемос
  • разтрогваемус
  • разтрогваимос
  • разтрогваимус
  • разтругваемос
  • разтругваемус
  • разтругваимос
  • разтругваимус
  • ръзтрогваемос
  • ръзтрогваемус
  • ръзтрогваимос
  • ръзтрогваимус
  • ръзтругваемос
  • ръзтругваемус
  • ръзтругваимос
  • ръзтругваимус

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. раз-т-рог-ва-е-мост
членувано раз-т-рог-ва-е-мост-та
мн.ч. раз-т-рог-ва-е-мос-ти
членувано раз-т-рог-ва-е-мос-ти-те
звателна форма