пролиферация

Речник на българския език

пролифера̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

Грешни изписвания (47)

  • пролеферацеа
  • пролеферацеъ
  • пролеферацея
  • пролеферациа
  • пролеферациъ
  • пролеферация
  • пролефирацеа
  • пролефирацеъ
  • пролефирацея
  • пролефирациа
  • пролефирациъ
  • пролефирация
  • пролиферацеа
  • пролиферацеъ
  • пролиферацея
  • пролиферациа
  • пролиферациъ
  • пролифирацеа
  • пролифирацеъ
  • пролифирацея
  • пролифирациа
  • пролифирациъ
  • пролифирация
  • прулеферацеа
  • прулеферацеъ
  • прулеферацея
  • прулеферациа
  • прулеферациъ
  • прулеферация
  • прулефирацеа
  • прулефирацеъ
  • прулефирацея
  • прулефирациа
  • прулефирациъ
  • прулефирация
  • прулиферацеа
  • прулиферацеъ
  • прулиферацея
  • прулиферациа
  • прулиферациъ
  • прулиферация
  • прулифирацеа
  • прулифирацеъ
  • прулифирацея
  • прулифирациа
  • прулифирациъ
  • прулифирация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. про-ли-фе-ра-ция
членувано про-ли-фе-ра-ци-я-та
мн.ч. про-ли-фе-ра-ции
членувано про-ли-фе-ра-ци-и-те
звателна форма