праистория

Речник на българския език

пра̀история съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

ж., само ед. Древна история; предистория.
прил. пра̀историчен, пра̀исторична, пра̀исторично, мн. пра̀исторични.
прил. пра̀исторически, пра̀историческа, пра̀историческо, мн. пра̀исторически.

Грешни изписвания (23)

  • праестореа
  • праестореъ
  • праесторея
  • праесториа
  • праесториъ
  • праестория
  • праестуреа
  • праестуреъ
  • праестурея
  • праестуриа
  • праестуриъ
  • праестурия
  • праистореа
  • праистореъ
  • праисторея
  • праисториа
  • праисториъ
  • праистуреа
  • праистуреъ
  • праистурея
  • праистуриа
  • праистуриъ
  • праистурия

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. пра-ис-то-рия
членувано пра-ис-то-ри-я-та
мн.ч. пра-ис-то-рии
членувано пра-ис-то-ри-и-те
звателна форма