нумерология

Речник на българския език

нумероло̀гия съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

Мистично учение, което играе важна роля в магията и окултизма и си поставя за цел да изучава универсалните вибрации на Вселената във връзка с индивидуалните вибрации на всеки отделен човек. , като се твърди, че пътят на живота и характерът на всеки индивид се определят от числата, т. е. са закодирани в рожденната му дата и в името му.

Грешни изписвания (47)

  • нумерологиъ
  • номерологеа
  • номерологеъ
  • номерологея
  • номерологиа
  • номерологиъ
  • номерология
  • номерулогеа
  • номерулогеъ
  • номерулогея
  • номерулогиа
  • номерулогиъ
  • номерулогия
  • номирологеа
  • номирологеъ
  • номирологея
  • номирологиа
  • номирологиъ
  • номирология
  • номирулогеа
  • номирулогеъ
  • номирулогея
  • номирулогиа
  • номирулогиъ
  • номирулогия
  • нумерологеа
  • нумерологеъ
  • нумерологея
  • нумерологиа
  • нумерулогеа
  • нумерулогеъ
  • нумерулогея
  • нумерулогиа
  • нумерулогиъ
  • нумерулогия
  • нумирологеа
  • нумирологеъ
  • нумирологея
  • нумирологиа
  • нумирологиъ
  • нумирология
  • нумирулогеа
  • нумирулогеъ
  • нумирулогея
  • нумирулогиа
  • нумирулогиъ
  • нумирулогия

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ну-ме-ро-ло-гия
членувано ну-ме-ро-ло-ги-я-та
мн.ч. ну-ме-ро-ло-гии
членувано ну-ме-ро-ло-ги-и-те
звателна форма