натурфилософия

Речник на българския език

нату̀рфилосо̀фия съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

ж., само ед. Спец. Название на съществувалите до ХIХ в. философски учения за природата.
прил. нату̀рфилосо̀фски, нату̀рфилосо̀фска, нату̀рфилосо̀фско, мн. нату̀рфилосо̀фски.

Грешни изписвания (47)

  • натурфелософеа
  • натурфелософеъ
  • натурфелософея
  • натурфелософиа
  • натурфелософиъ
  • натурфелософия
  • натурфелусофеа
  • натурфелусофеъ
  • натурфелусофея
  • натурфелусофиа
  • натурфелусофиъ
  • натурфелусофия
  • натурфилософеа
  • натурфилософеъ
  • натурфилософея
  • натурфилософиа
  • натурфилософиъ
  • натурфилусофеа
  • натурфилусофеъ
  • натурфилусофея
  • натурфилусофиа
  • натурфилусофиъ
  • натурфилусофия
  • нътурфелософеа
  • нътурфелософеъ
  • нътурфелософея
  • нътурфелософиа
  • нътурфелософиъ
  • нътурфелософия
  • нътурфелусофеа
  • нътурфелусофеъ
  • нътурфелусофея
  • нътурфелусофиа
  • нътурфелусофиъ
  • нътурфелусофия
  • нътурфилософеа
  • нътурфилософеъ
  • нътурфилософея
  • нътурфилософиа
  • нътурфилософиъ
  • нътурфилософия
  • нътурфилусофеа
  • нътурфилусофеъ
  • нътурфилусофея
  • нътурфилусофиа
  • нътурфилусофиъ
  • нътурфилусофия

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. на-тур-фи-ло-со-фия
членувано на-тур-фи-ло-со-фи-я-та
мн.ч. на-тур-фи-ло-со-фии
членувано на-тур-фи-ло-со-фи-и-те
звателна форма