мистификация

Речник на българския език

мистифика̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

мн. мистифика̀ции, ж. Преднамерена измама или заблуда с користни цели или за шега. Литературна мистификация.

Грешни изписвания (47)

  • местефекацеа
  • местефекацеъ
  • местефекацея
  • местефекациа
  • местефекациъ
  • местефекация
  • местефикацеа
  • местефикацеъ
  • местефикацея
  • местефикациа
  • местефикациъ
  • местефикация
  • местифекацеа
  • местифекацеъ
  • местифекацея
  • местифекациа
  • местифекациъ
  • местифекация
  • местификацеа
  • местификацеъ
  • местификацея
  • местификациа
  • местификациъ
  • местификация
  • мистефекацеа
  • мистефекацеъ
  • мистефекацея
  • мистефекациа
  • мистефекациъ
  • мистефекация
  • мистефикацеа
  • мистефикацеъ
  • мистефикацея
  • мистефикациа
  • мистефикациъ
  • мистефикация
  • мистифекацеа
  • мистифекацеъ
  • мистифекацея
  • мистифекациа
  • мистифекациъ
  • мистифекация
  • мистификацеа
  • мистификацеъ
  • мистификацея
  • мистификациа
  • мистификациъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. мис-ти-фи-ка-ция
членувано мис-ти-фи-ка-ци-я-та
мн.ч. мис-ти-фи-ка-ции
членувано мис-ти-фи-ка-ци-и-те
звателна форма