механизаторка

Речник на българския език

механиза̀торка съществително име, женски род (тип 41b) редактиране

Значение

мн. механиза̀торки, ж. Жена механизатор.

Грешни изписвания (31)

  • механезаторка
  • механезаторкъ
  • механезатурка
  • механезатуркъ
  • механизаторкъ
  • механизатурка
  • механизатуркъ
  • мехънезаторка
  • мехънезаторкъ
  • мехънезатурка
  • мехънезатуркъ
  • мехънизаторка
  • мехънизаторкъ
  • мехънизатурка
  • мехънизатуркъ
  • миханезаторка
  • миханезаторкъ
  • миханезатурка
  • миханезатуркъ
  • миханизаторка
  • миханизаторкъ
  • миханизатурка
  • миханизатуркъ
  • михънезаторка
  • михънезаторкъ
  • михънезатурка
  • михънезатуркъ
  • михънизаторка
  • михънизаторкъ
  • михънизатурка
  • михънизатуркъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ме-ха-ни-за-тор-ка
членувано ме-ха-ни-за-тор-ка-та
мн.ч. ме-ха-ни-за-тор-ки
членувано ме-ха-ни-за-тор-ки-те
звателна форма ме-ха-ни-за-тор-ке