марколюбител

Речник на българския език

ма̀рколюбѝтел съществително име, мъжки род (тип 31a) редактиране

Значение

Грешни изписвания (11)

  • марколйобител
  • марколйобитил
  • марколйубител
  • марколйубитил
  • марколюбитил
  • маркулйобител
  • маркулйобитил
  • маркулйубител
  • маркулйубитил
  • маркулюбител
  • маркулюбитил

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. мар-ко-лю-би-тел
непълен член мар-ко-лю-би-те-ля
пълен член мар-ко-лю-би-те-лят
мн.ч. мар-ко-лю-би-те-ли
членувано мар-ко-лю-би-те-ли-те
бройна форма мар-ко-лю-би-те-ли
звателна форма мар-ко-лю-би-те-лю