лунапарк

Речник на българския език

лу̀напарк съществително име, мъжки род (тип 1) редактиране

Значение

мн. лу̀напаркове, (два) лу̀напарка, м. Парк с игри, колички и зрелища; увеселителен парк. Ходя в лунапарк.

Грешни изписвания (3)

  • лунапърк
  • лунъпарк
  • лунъпърк

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. лу-на-парк
непълен член лу-на-пар-ка
пълен член лу-на-пар-кът
мн.ч. лу-на-пар-ко-ве
членувано лу-на-пар-ко-ве-те
бройна форма лу-на-пар-ка
звателна форма