конфирмация

Речник на българския език

конфирма̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

ж., само ед. Потвърждение, утвърждаване.

Грешни изписвания (23)

  • конфермацеа
  • конфермацеъ
  • конфермацея
  • конфермациа
  • конфермациъ
  • конфермация
  • конфирмацеа
  • конфирмацеъ
  • конфирмацея
  • конфирмациа
  • конфирмациъ
  • кунфермацеа
  • кунфермацеъ
  • кунфермацея
  • кунфермациа
  • кунфермациъ
  • кунфермация
  • кунфирмацеа
  • кунфирмацеъ
  • кунфирмацея
  • кунфирмациа
  • кунфирмациъ
  • кунфирмация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. кон-фир-ма-ция
членувано кон-фир-ма-ци-я-та
мн.ч. кон-фир-ма-ции
членувано кон-фир-ма-ци-и-те
звателна форма