контрареформация

Речник на българския език

ко̀нтрареформа̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

Грешни изписвания (47)

  • контрареформацеа
  • контрареформацеъ
  • контрареформацея
  • контрареформациа
  • контрареформациъ
  • контрарефурмацеа
  • контрарефурмацеъ
  • контрарефурмацея
  • контрарефурмациа
  • контрарефурмациъ
  • контрарефурмация
  • контрариформацеа
  • контрариформацеъ
  • контрариформацея
  • контрариформациа
  • контрариформациъ
  • контрариформация
  • контрарифурмацеа
  • контрарифурмацеъ
  • контрарифурмацея
  • контрарифурмациа
  • контрарифурмациъ
  • контрарифурмация
  • контръреформацеа
  • контръреформацеъ
  • контръреформацея
  • контръреформациа
  • контръреформациъ
  • контръреформация
  • контрърефурмацеа
  • контрърефурмацеъ
  • контрърефурмацея
  • контрърефурмациа
  • контрърефурмациъ
  • контрърефурмация
  • контръриформацеа
  • контръриформацеъ
  • контръриформацея
  • контръриформациа
  • контръриформациъ
  • контръриформация
  • контрърифурмацеа
  • контрърифурмацеъ
  • контрърифурмацея
  • контрърифурмациа
  • контрърифурмациъ
  • контрърифурмация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. кон-т-ра-ре-фор-ма-ция
членувано кон-т-ра-ре-фор-ма-ци-я-та
мн.ч. кон-т-ра-ре-фор-ма-ции
членувано кон-т-ра-ре-фор-ма-ци-и-те
звателна форма