колонизация

Речник на българския език

колониза̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

ж., само ед.
1. Превръщане на страна в колония.
2. Заселване на чужди територии. Гръцка колонизация по черноморския бряг. Колонизация на Австралия.

Грешни изписвания (47)

  • колонезацеа
  • колонезацеъ
  • колонезацея
  • колонезациа
  • колонезациъ
  • колонезация
  • колонизацеа
  • колонизацеъ
  • колонизацея
  • колонизациа
  • колонизациъ
  • колунезацеа
  • колунезацеъ
  • колунезацея
  • колунезациа
  • колунезациъ
  • колунезация
  • колунизацеа
  • колунизацеъ
  • колунизацея
  • колунизациа
  • колунизациъ
  • колунизация
  • кулонезацеа
  • кулонезацеъ
  • кулонезацея
  • кулонезациа
  • кулонезациъ
  • кулонезация
  • кулонизацеа
  • кулонизацеъ
  • кулонизацея
  • кулонизациа
  • кулонизациъ
  • кулонизация
  • кулунезацеа
  • кулунезацеъ
  • кулунезацея
  • кулунезациа
  • кулунезациъ
  • кулунезация
  • кулунизацеа
  • кулунизацеъ
  • кулунизацея
  • кулунизациа
  • кулунизациъ
  • кулунизация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ко-ло-ни-за-ция
членувано ко-ло-ни-за-ци-я-та
мн.ч. ко-ло-ни-за-ции
членувано ко-ло-ни-за-ци-и-те
звателна форма