колаборация

Речник на българския език

колабора̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

Грешни изписвания (47)

  • колаборацеа
  • колаборацеъ
  • колаборацея
  • колаборациа
  • колаборациъ
  • колабурацеа
  • колабурацеъ
  • колабурацея
  • колабурациа
  • колабурациъ
  • колабурация
  • колъборацеа
  • колъборацеъ
  • колъборацея
  • колъборациа
  • колъборациъ
  • колъборация
  • колъбурацеа
  • колъбурацеъ
  • колъбурацея
  • колъбурациа
  • колъбурациъ
  • колъбурация
  • кулаборацеа
  • кулаборацеъ
  • кулаборацея
  • кулаборациа
  • кулаборациъ
  • кулаборация
  • кулабурацеа
  • кулабурацеъ
  • кулабурацея
  • кулабурациа
  • кулабурациъ
  • кулабурация
  • кулъборацеа
  • кулъборацеъ
  • кулъборацея
  • кулъборациа
  • кулъборациъ
  • кулъборация
  • кулъбурацеа
  • кулъбурацеъ
  • кулъбурацея
  • кулъбурациа
  • кулъбурациъ
  • кулъбурация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ко-ла-бо-ра-ция
членувано ко-ла-бо-ра-ци-я-та
мн.ч. ко-ла-бо-ра-ции
членувано ко-ла-бо-ра-ци-и-те
звателна форма