клетвонарушител

Речник на българския език

клетвонарушѝтел съществително име, мъжки род (тип 31a) редактиране

Значение

Грешни изписвания (31)

  • клетвонарошител
  • клетвонарошитил
  • клетвонарушитил
  • клетвонърошител
  • клетвонърошитил
  • клетвонърушител
  • клетвонърушитил
  • клетвунарошител
  • клетвунарошитил
  • клетвунарушител
  • клетвунарушитил
  • клетвунърошител
  • клетвунърошитил
  • клетвунърушител
  • клетвунърушитил
  • клитвонарошител
  • клитвонарошитил
  • клитвонарушител
  • клитвонарушитил
  • клитвонърошител
  • клитвонърошитил
  • клитвонърушител
  • клитвонърушитил
  • клитвунарошител
  • клитвунарошитил
  • клитвунарушител
  • клитвунарушитил
  • клитвунърошител
  • клитвунърошитил
  • клитвунърушител
  • клитвунърушитил

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. клет-во-на-ру-ши-тел
непълен член клет-во-на-ру-ши-те-ля
пълен член клет-во-на-ру-ши-те-лят
мн.ч. клет-во-на-ру-ши-те-ли
членувано клет-во-на-ру-ши-те-ли-те
бройна форма клет-во-на-ру-ши-те-ли
звателна форма клет-во-на-ру-ши-те-лю