историография

Речник на българския език

историогра̀фия съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

ж., само ед. Наука за развоя на историческото знание и методологията на историческата наука.
прил. историогра̀фски, историогра̀фска, историогра̀фско, мн. историогра̀фски.

Грешни изписвания (47)

  • истореографеа
  • истореографеъ
  • истореографея
  • истореографиа
  • истореографиъ
  • истореография
  • истореуграфеа
  • истореуграфеъ
  • истореуграфея
  • истореуграфиа
  • истореуграфиъ
  • истореуграфия
  • историографеа
  • историографеъ
  • историографея
  • историографиа
  • историографиъ
  • историуграфеа
  • историуграфеъ
  • историуграфея
  • историуграфиа
  • историуграфиъ
  • историуграфия
  • истуреографеа
  • истуреографеъ
  • истуреографея
  • истуреографиа
  • истуреографиъ
  • истуреография
  • истуреуграфеа
  • истуреуграфеъ
  • истуреуграфея
  • истуреуграфиа
  • истуреуграфиъ
  • истуреуграфия
  • истуриографеа
  • истуриографеъ
  • истуриографея
  • истуриографиа
  • истуриографиъ
  • истуриография
  • истуриуграфеа
  • истуриуграфеъ
  • истуриуграфея
  • истуриуграфиа
  • истуриуграфиъ
  • истуриуграфия

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ис-то-ри-ог-ра-фия
членувано ис-то-ри-ог-ра-фи-я-та
мн.ч. ис-то-ри-ог-ра-фии
членувано ис-то-ри-ог-ра-фи-и-те
звателна форма