идентификация

Речник на българския език

идентифика̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

ж., само ед. Установяване на еднаквост, тъждественост със/между предмети, лица; идентифициране. Идентификация на трупа.

Грешни изписвания (47)

  • идентефекацеа
  • идентефекацеъ
  • идентефекацея
  • идентефекациа
  • идентефекациъ
  • идентефекация
  • идентефикацеа
  • идентефикацеъ
  • идентефикацея
  • идентефикациа
  • идентефикациъ
  • идентефикация
  • идентифекацеа
  • идентифекацеъ
  • идентифекацея
  • идентифекациа
  • идентифекациъ
  • идентифекация
  • идентификацеа
  • идентификацеъ
  • идентификацея
  • идентификациа
  • идентификациъ
  • идинтефекацеа
  • идинтефекацеъ
  • идинтефекацея
  • идинтефекациа
  • идинтефекациъ
  • идинтефекация
  • идинтефикацеа
  • идинтефикацеъ
  • идинтефикацея
  • идинтефикациа
  • идинтефикациъ
  • идинтефикация
  • идинтифекацеа
  • идинтифекацеъ
  • идинтифекацея
  • идинтифекациа
  • идинтифекациъ
  • идинтифекация
  • идинтификацеа
  • идинтификацеъ
  • идинтификацея
  • идинтификациа
  • идинтификациъ
  • идинтификация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. иден-ти-фи-ка-ция
членувано иден-ти-фи-ка-ци-я-та
мн.ч. иден-ти-фи-ка-ции
членувано иден-ти-фи-ка-ци-и-те
звателна форма