документация

Речник на българския език

документа̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

ж., само ед.
1. Архив от документи по даден въпрос. Водим документация.
2. Документиране. Документацията приключи.
3. Отдел в учреждение, където се събират и съхраняват документи; деловодство.
прил. документацио̀нен, документацио̀нна, документацио̀нно, мн. документацио̀нни.

Грешни изписвания (47)

  • докоментацеа
  • докоментацеъ
  • докоментацея
  • докоментациа
  • докоментациъ
  • докоментация
  • докоминтацеа
  • докоминтацеъ
  • докоминтацея
  • докоминтациа
  • докоминтациъ
  • докоминтация
  • документацеа
  • документацеъ
  • документацея
  • документациа
  • документациъ
  • докуминтацеа
  • докуминтацеъ
  • докуминтацея
  • докуминтациа
  • докуминтациъ
  • докуминтация
  • дукоментацеа
  • дукоментацеъ
  • дукоментацея
  • дукоментациа
  • дукоментациъ
  • дукоментация
  • дукоминтацеа
  • дукоминтацеъ
  • дукоминтацея
  • дукоминтациа
  • дукоминтациъ
  • дукоминтация
  • дукументацеа
  • дукументацеъ
  • дукументацея
  • дукументациа
  • дукументациъ
  • дукументация
  • дукуминтацеа
  • дукуминтацеъ
  • дукуминтацея
  • дукуминтациа
  • дукуминтациъ
  • дукуминтация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. до-ку-мен-та-ция
членувано до-ку-мен-та-ци-я-та
мн.ч. до-ку-мен-та-ции
членувано до-ку-мен-та-ци-и-те
звателна форма