дисимилация

Речник на българския език

дисимила̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

Грешни изписвания (47)

  • десемелацеа
  • десемелацеъ
  • десемелацея
  • десемелациа
  • десемелациъ
  • десемелация
  • десемилацеа
  • десемилацеъ
  • десемилацея
  • десемилациа
  • десемилациъ
  • десемилация
  • десимелацеа
  • десимелацеъ
  • десимелацея
  • десимелациа
  • десимелациъ
  • десимелация
  • десимилацеа
  • десимилацеъ
  • десимилацея
  • десимилациа
  • десимилациъ
  • десимилация
  • дисемелацеа
  • дисемелацеъ
  • дисемелацея
  • дисемелациа
  • дисемелациъ
  • дисемелация
  • дисемилацеа
  • дисемилацеъ
  • дисемилацея
  • дисемилациа
  • дисемилациъ
  • дисемилация
  • дисимелацеа
  • дисимелацеъ
  • дисимелацея
  • дисимелациа
  • дисимелациъ
  • дисимелация
  • дисимилацеа
  • дисимилацеъ
  • дисимилацея
  • дисимилациа
  • дисимилациъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ди-си-ми-ла-ция
членувано ди-си-ми-ла-ци-я-та
мн.ч. ди-си-ми-ла-ции
членувано ди-си-ми-ла-ци-и-те
звателна форма