агломерация

Речник на българския език

агломера̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

мн. агломера̀ции, ж.
1. Спец. Само ед. В металургията — свързване в късове на ситни руди чрез спичането им в металургични пещи.
2. Спец. Голям градски център заедно с урбанизираните под негово влияние съседни селища, обвързани икономически.
прил. агломерацио̀нен, агломерацио̀нна, агломерацио̀нно, мн. агломерацио̀нни.

Грешни изписвания (47)

  • агломерацеа
  • агломерацеъ
  • агломерацея
  • агломерациа
  • агломерациъ
  • агломирацеа
  • агломирацеъ
  • агломирацея
  • агломирациа
  • агломирациъ
  • агломирация
  • аглумерацеа
  • аглумерацеъ
  • аглумерацея
  • аглумерациа
  • аглумерациъ
  • аглумерация
  • аглумирацеа
  • аглумирацеъ
  • аглумирацея
  • аглумирациа
  • аглумирациъ
  • аглумирация
  • ъгломерацеа
  • ъгломерацеъ
  • ъгломерацея
  • ъгломерациа
  • ъгломерациъ
  • ъгломерация
  • ъгломирацеа
  • ъгломирацеъ
  • ъгломирацея
  • ъгломирациа
  • ъгломирациъ
  • ъгломирация
  • ъглумерацеа
  • ъглумерацеъ
  • ъглумерацея
  • ъглумерациа
  • ъглумерациъ
  • ъглумерация
  • ъглумирацеа
  • ъглумирацеъ
  • ъглумирацея
  • ъглумирациа
  • ъглумирациъ
  • ъглумирация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. аг-ло-ме-ра-ция
членувано аг-ло-ме-ра-ци-я-та
мн.ч. аг-ло-ме-ра-ции
членувано аг-ло-ме-ра-ци-и-те
звателна форма