картоф

Речник на българския език

карто̀ф съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

мн. карто̀фи, (два) карто̀фа, м. Едногодишно растение с подземни грудки, богати на нишесте, които се използват за храна, както и самите грудки.
прил. карто̀фен, карто̀фена, карто̀фено, мн. карто̀фени. Картофена супа.

Грешни изписвания (1)

  • къртоф

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. кар-тоф
непълен член кар-то-фа
пълен член кар-то-фът
мн.ч. кар-то-фи
членувано кар-то-фи-те
бройна форма кар-то-фа
звателна форма