щял да е понапоил

Речник на българския език

1. щял да е понапоил — преизк. накл., бъд. пред. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

щял да е понапоил е производна форма на понапоя (преизк. накл., бъд. пред. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).