утепахте

Речник на българския език

1. утепахте — мин. св. вр., 2 л., мн. ч.

утепахте е производна форма на утепам (мин. св. вр., 2 л., мн. ч.).

2. утепахте — мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.

утепахте е производна форма на утепам (мин. несв. вр., 2 л., мн. ч.).