триумфирал

Речник на българския език

1. триумфирал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

триумфирал е производна форма на триумфирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. триумфирал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

триумфирал е производна форма на триумфирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. триумфирал — мин. деят. св. прич. м. р.

триумфирал е производна форма на триумфирам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. триумфирал — мин. деят. несв. прич. м. р.

триумфирал е производна форма на триумфирам (мин. деят. несв. прич. м. р.).