сучете

Речник на българския език

1. сучете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

сучете е производна форма на суча (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. сучете — повелително наклонение, мн. ч.

сучете е производна форма на суча (повелително наклонение, мн. ч.).