станела

Речник на българския език

1. станела — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

станела е производна форма на стана (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

2. станела — мин. деят. несв. прич. ж. р.

станела е производна форма на стана (мин. деят. несв. прич. ж. р.).