сполучило си

Речник на българския език

1. сполучило си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., ср. р.

сполучило си е производна форма на сполуча (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. сполучило си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., ср. р.

сполучило си е производна форма на сполуча (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., ср. р.).