спипал

Речник на българския език

1. спипал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

спипал е производна форма на спипам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. спипал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

спипал е производна форма на спипам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. спипал — мин. деят. св. прич. м. р.

спипал е производна форма на спипам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. спипал — мин. деят. несв. прич. м. р.

спипал е производна форма на спипам (мин. деят. несв. прич. м. р.).