солфежирал

Речник на българския език

1. солфежирал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

солфежирал е производна форма на солфежирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. солфежирал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

солфежирал е производна форма на солфежирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. солфежирал — мин. деят. св. прич. м. р.

солфежирал е производна форма на солфежирам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. солфежирал — мин. деят. несв. прич. м. р.

солфежирал е производна форма на солфежирам (мин. деят. несв. прич. м. р.).