самоуспокоил съм

Речник на българския език

1. самоуспокоил съм — мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.

самоуспокоил съм е производна форма на самоуспокоя (мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.).

2. самоуспокоил съм — преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., м. р.

самоуспокоил съм е производна форма на самоуспокоя (преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., м. р.).