самоуспокоил си

Речник на българския език

1. самоуспокоил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоуспокоил си е производна форма на самоуспокоя (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. самоуспокоил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоуспокоил си е производна форма на самоуспокоя (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).