самоуспокоило съм

Речник на българския език

1. самоуспокоило съм — мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

самоуспокоило съм е производна форма на самоуспокоя (мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).

2. самоуспокоило съм — преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

самоуспокоило съм е производна форма на самоуспокоя (преизк. накл., мин. св. вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).