самоуспокои

Речник на българския език

1. самоуспокои — сег. вр., 3 л., ед. ч.

самоуспокои е производна форма на самоуспокоя (сег. вр., 3 л., ед. ч.).

2. самоуспокои — мин. св. вр., 2 л., ед. ч.

самоуспокои е производна форма на самоуспокоя (мин. св. вр., 2 л., ед. ч.).

3. самоуспокои — мин. св. вр., 3 л., ед. ч.

самоуспокои е производна форма на самоуспокоя (мин. св. вр., 3 л., ед. ч.).